مطالعه در هم تنیدگی کوانتومی در مولکول های نقطه کوانتومی

در این پژوهش در هم تنیدگی بین مولکول نقطه کوانتومی و میدان های گسیلی خودبخودی مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش ابتدا یک نقطه کوانتومی هرمی شکل ایندیوم آرسناید در زمینه گالیم آرسناید در نظر گرفته شد هامیلتونی و معادلات حرکت برای عناصر ماتریس چگالی نوشته شد سپس از طریق رسم نمودارهای آنتروپی بر حسب زمان به بررسی در هم تنیدگی بین این نقطه کوانتومی و میدان های گسیلی خودبخودی پرداخته شد. سپس این بحث به یک مولکول نقطه کوانتومی سه گانه تعمیم داده شد. در این پژوهش برای نقطه کوانتومی مورد نظر نتایج بدست آمده نشان داد که تداخل کوانتومی بین گذار از ترازهای میانی به تراز پایه در هم تنیدگی را افزایش می دهد. نرخ گذار ، فرکانس رابی و فرکانس نامیزانی نیز بر در هم تنیدگی اثر گذار بودند و نقش آنها در حضور تداخل کوانتومی برجسته تر می شود. در مولکول نقطه کوانتومی سه گانه علاوه بر پارامترهای نام برده شده تاثیر پارامتر تونل زنی نیز بر در هم تنیدگی بررسی شد. در این مولکول تقویت پارامتر تونل زنی، در هم تنیدگی را افزایش می دهد. همچنین مشخص شد نرخ واپاشی جمعیت به تراز پایه بر در هم تنیدگی اثر گذار است بطوری که با افزایش آن ، آنتروپی و در نتیجه در هم تنیدگی کاهش می یابد. بطور کلی تاثیر پارامترهای اتمی مختلف بر در هم تنیدگی در سامانه های مورد نظر بررسی شد.